ក្រុមកម្មករទាមទាររដ្ឋាភិបាលបន្ថែមប្រាក់ឈ្នួល និងប្រាក់ឧបត្ថម្ភ អំឡុងពេលពួកគាត់កំពុងរស់នៅទាំងត្រដាបត្រដួសនៅក្នុងតំបន់បិទខ្ទប់។ មន្ត្រីសហជីពថា រដ្ឋាភិបាលគួររកដំណោះស្រាយបញ្ហាបន្ថែមទៀតជូនកម្មករ ដើម្បីធានានូវការរស់នៅសមរម្យអំឡុងពេលរីករាលដាលជំងឺកូវីដ១៩។
ក្រុមកម្មករដែលកំពុងបាត់បង់ប្រាក់ឈ្នួលដោយសារផ្អាករោងចក្រអំពាវនាវរកជំនួយដោះស្រាយការលំបាករបស់ពួកគាត់ពីរដ្ឋាភិបាល។ ពួកគេកំពុងខ្វះប្រាក់បង់ថ្លៃទឹកភ្លើង និងប្រឈមបញ្ហាបំណុលធនាគារ។
កម្មការិនីរោងចក្រ ឌី ហាន លោកស្រី ព្រហ្ម សុភី លើកឡើងថា រោងចក្រលោកស្រីបានផ្អាករយៈពេលជិតមួយខែមកហើយ ដោយសារផ្ទុះជំងឺកូវីដ–១៩ នៅក្នុងរោងចក្រ។ លោកស្រីកំពុងព្រួយបារម្ភពុំមានប្រាក់សម្រាប់បង់បំណុលធនាគារជាង៣រយដុល្លារក្នុងមួយខែ ថ្លៃបន្ទប់ជួល៥០ដុល្លារក្នុងមួយខែ និងបង់ថ្លៃទឹកភ្លើង ទិញថ្នាំពេទ្យព្យាបាលជំងឺប្តី ទិញទឹកដោះគោឱ្យកូន និងការចាយវាយប្រចាំថ្ងៃថែមទៀត ដូច្នេះលោកស្រីសម្រេចថា លក់ម៉ូតូដើម្បីដោះស្រាយទុក្ខលំបាកនេះ។ កម្មការិនីរូបនេះអះអាងថា ប្រាក់ឈ្នួល៥០ភាគរយមិនអាចជួយបន្ធូរបន្ថយបន្ទុកគ្រួសារលោកស្រីបានទេ។ លោកស្រីស្នើរដ្ឋាភិបាលជួលសម្របសម្រួលផ្តល់ប្រាក់ឈ្នួលបន្ថែម និងប្រាក់ឧបត្ថម្ភផ្សេងទៀតដើម្បីជួយសម្រាលបន្ទុកគ្រួសារលោកស្រីកំពុងទីទាល់ក្រ៖ «ស្នើឱ្យរាជរដ្ឋាភិបាលជួលគិតគូធ្វើម៉េចឱ្យសមរម្យពួកខ្ញុំអ្នកឃុំនេះ លុយ៥០ភាគរយសម្រាប់ពួកខ្ញុំ ថ្លៃផ្ទះជួលគឺអស់ខានចាយម៉ង បន្ទប់មួយៗ តម្លៃហាសិបដុល្លារឡើងទៅ ទឹកភ្លើងផ្សេងទៀត អ៊ីចឹងពួកខ្ញុំបានមកបានតែថ្លៃផ្ទះជួល សម្រាប់ការហូបចុកអត់គ្រាន់តែម្តង អ៊ីចឹងសូមឱ្យរដ្ឋាភិបាលលោកគិតគូរឱ្យបានសមរម្យឱ្យលើសពី៥០ភាគរយនៃប្រាក់ឈ្នួល តែនៅតែមិនគ្រប់គ្រាន់សម្រាប់ពួកខ្ញុំអ៊ីចឹង តែអាចជួយដោះមួយពេលៗបាន»។
ស្រដៀងគ្នានេះដែរ កម្មការរោងចក្រម្នាក់ទៀតនៅតំបន់បិទខ្ទប់ លោក អ៊ូ ទិត្យ ប្រាប់អាស៊ីសេរីថាប្រាក់ឈ្នួល៥០ភាគរយ (៥០%) ស្មើនឹង ១០២ដុល្លារ មិនអាចឆ្លើយតបតម្រូវការចាំបាច់ក្នុងគ្រួសារលោកក្នុងស្ថានភាពបិទខ្ទប់នេះបានទេ ព្រោះគ្រួសារលោកត្រូវថ្លៃបន្ទប់ ទឹកភ្លើង ផ្គត់ផ្គង់ជីវភាពជាដើម។ លោកមិនមានជំជឿលើថៅកែរោងចក្រឧបត្ថម្ភប្រាក់ដល់កម្មករ តាមការអំពាវនាវរបស់រដ្ឋាភិបាលឡើយ ដោយលោកយល់ថា ថៅកែនឹងយកលេសការផ្អាកដំណើររោងចក្រដើម្បីដោះ សារចំពោះកម្មករ៖ «មិនគ្រប់ទេ តែឮក្រសួងគាត់ប្រកាសដែលថា គេឱ្យ៥០ភាគរយហ្នឹង មិនដឹងគេឱ្យយើងបើកថ្ងៃណា ពេលណាអត់ មើលទៅដូចអត់ជំនឿទីមួយរោងចក្រអត់បានដំណើរការ អ៊ីចឹងយើងគិតថា ប្រហែលជាតិចណាស់ដែលថារោងចក្រគាត់ឧបត្ថម្ភ»។
សំណើនេះលើកឡើងក្រោយពីក្រសួងការងារ និងបណ្តុះបណ្តាលវិជ្ជាជីវៈ កាលពីថ្ងៃទី១៩ មេសា ចេញសេចក្តីណែនាំអំពីការបើកប្រាក់ឈ្នួលដើមខែមេសា និងប្រាក់ឧបត្ថម្ភរបស់រោងចក្រ សហគ្រាស សិប្បកម្ម និងក្រុមហ៊ុន ដល់កម្មករនិយោជិតក្នុងអំឡុងពេលបិទខ្ទប់ភូមិសាស្ត្ររាជធានីភ្នំពេញ និងក្រុងតាខ្មៅ ខេត្តកណ្តាល ដើម្បីទប់ស្កាត់ការឆ្លងរាលដាលជំងឺកូវីដ១៩។ ក្រសួងការងារ និងបណ្តុះបណ្តាលវិជ្ជាជីវៈ បានណែនាំឱ្យរក្សាប៉ុស្តិ៍ការងារ និងរក្សាអតីតភាពការងារជូនកម្មករនិយោជិតក្នុងអំឡុងពេលបិទខ្ទប់ និងត្រូវបើកប្រាក់ឈ្នួលពីថ្ងៃទី១ ដល់១៥ មេសា ជូនកម្មករនិយោជិត ប្រសិនមិនទាន់បានបើកពេលកន្លងទៅ ត្រូវបើកនៅថ្ងៃក្រោយបញ្ចប់វិធានការបិទខ្ទប់ រួមទាំងណែនាំឱ្យនិយោជកផ្តល់ប្រាក់ឧបត្ថម្ភបន្ថែម ដល់កម្មករនិយោជិតតាមលទ្ធភាព ដោយផ្អែកលើស្មារតីមនុស្សធម៌ សាមគ្គីភាព និងជំនួលខុសត្រូវសង្គមនៅក្នុងគ្រាលំបាករួមនេះ។អាស៊ីសេរីមិនអាចទាក់ទងប្រធានអង្គភាពអ្នកនាំពាក្យរដ្ឋាភិបាល លោក ផៃ ស៊ីផាន និងអ្នកនាំពាក្យក្រសួងការងារ បណ្តុះបណ្តាលវិជ្ជាជីវៈ លោក ហេង សួរ ដើម្បីសុំការឆ្លើយបញ្ជាក់ បានទេ នៅថ្ងៃទី២ ឧសភា។
ចំណែក កម្មការិនីរោងចក្រម្នាក់ទៀតនៅរាជធានីភ្នំពេញ លោក ស្រី ឈួន ស្រីនាង ប្រាប់ថា លោកស្រីទទួលជំនួយស្បៀងអាហារពីអាជ្ញាធរម្តងរួមមានអង្ករ មី ត្រីខ ទឹកត្រី ទឹកស៊ីអីវ ប៉ុន្តែអង្ករដែលអាជ្ញាធរចែកឱ្យនោះហូបមិនបានទេ ព្រោះអង្ករបាតឃ្លាំង និងធុំក្លិនផ្អួរ ហើយម្សៅទឹកដោះគោ ទៀតសោតក៏ឆុងឱ្យកូនផឹកមិនបានទៀត។ លោកស្រីត្អូញត្អែរថា មិនដឹងទៅខ្ចីបុលពីកន្លែងណាទេក្នុងអំឡុងបិទខ្ទប់នេះ ដើម្បីបានប្រាក់ទិញស្បៀងអាហារហូបចុកប្រចាំថ្ងៃ៖ «ដល់ពេលដោះស្រាយពេលកូនខ្ចីសងបំណុលគេ ២.៥០០ដុល្លារ ហើយឥឡូវគេបិទចត្តាឡីស័កហ្នឹង គេឃុំតាំងពីថ្ងៃទី១០ ឥឡូវហ្នឹងគេអត់ទាន់ដោះលែងទេ»។
ការត្អូញត្អែររបស់ប្រជាពលរដ្ឋនេះ គឺដោយសារតែអាជ្ញាធរប្រកាសបិទតំបន់មួយចំនួនក្នុងរាជធានីភ្នំពេញ ហើយពួកគាត់ត្រូវផ្អាកការងារមួយរយៈ ក្រោយរោងចក្រផ្ទុះរាលដាលជំងឺកូវីដ–១៩។
ជុំវិញរឿងនេះ មន្ត្រីគ្រប់គ្រងកម្មវិធីការងារនៃមជ្ឈមណ្ឌលសម្ព័ន្ធភាពការងារ និងសិទ្ធិមនុស្ស ហៅកាត់ថា សង់ត្រាល់ (CENTRAL) លោក ឃុន ថារ៉ូ មានប្រសាសន៍ថា ការបើកប្រាក់ឈ្នួលឱ្យកម្មករពីថ្ងៃទី១ ដល់ថ្ងៃទី១៥ មេសា គឺជាកាតព្វកិច្ចរបស់និយោជក ព្រោះជាប្រាក់ឈ្នួលអំឡុងពេលដែលកម្មករធ្វើការ ហើយនិយោជកមិនអាចគេចវេសបានទេ។ លោកមើលឃើញថា រដ្ឋាភិបាល និងសមសគមរោងចក្រកាត់ដេរនៅកម្ពុជា (GMAC) មិនបានដាក់បញ្ចូលលក្ខខណ្ឌ និងកាតព្វកិច្ចនិយោជក ដើម្បីទូទាត់ប្រាក់ឈ្នួលឱ្យកម្មករអំឡុងផ្អាករោងចក្រពីថ្ងៃទី១៥ ដល់៣០ មេសា នោះទេ។
មន្ត្រីសង្គមស៊ីវិលរូបនេះយល់ថា ត្រឹមតែសេចក្តីណែនាំរបស់ក្រសួង និយោជកអាចយកលេស មិនបើកប្រាក់ឧបត្ថម្ភឱ្យកម្មករ។ លោកជំរុញ និងលើកចិត្តឱ្យនិយោជក និងសហជីពនៅតាមរោងចក្រធ្វើការចរចាគ្នា សម្បទាន តាមគោលការណ៍ស្មោះត្រង់៖ «យើងដឹងហើយថា កម្មករនិយោជិតប្រាក់ឈ្នួលរបស់គាត់មិនទាន់ធានានូវការរស់នៅសមរម្យនៅឡើយទេ ហើយប្រាក់ឈ្នួលហ្នឹងក៏មិនអាចឆ្លើយតបទៅនឹងសេចក្តីត្រូវការប្រចាំថ្ងៃរបស់ពួកគាត់ដែរ គឺគាត់អត់មានលុយណាសល់នៅក្នុងកុងធនាគាររបស់គាត់ ឬក៏ប្រាក់សន្សំរបស់គាត់ទេ អ៊ីចឹងមានន័យម៉េច មានន័យថា គាត់អត់មានប្រាក់សន្សំនៅក្នុងដៃ នៅក្នុងខ្លួនដើម្បីទំនុកបម្រុងសម្រាប់មានហានិភ័យអីកើតឡើងទេ ជាក់ស្តែងកូវីដនេះជារឿងហានិភ័យខ្លាំងណាស់ វាជាវិបត្តិដែលអាចអូសបន្លាយ»។
បច្ចុប្បន្នក្រសួងការងារទទួលស្គាល់ថា មានរោងចក្រ សហគ្រាសចំនួន ២០៦ បានផ្ទុះជំងឺកូវីដ១៩ ក្នុងចំណោះនោះ រាជធានីភ្នំពេញ ១៣៤ រោងចក្រ ខេត្តកណ្តាល ២៣រោងចក្រ ខេត្តតាកែវ ២៦រោងចក្រ ខេត្តព្រះសីហនុ ១៦រោងចក្រ រួមទាំងខេត្តមួយចំនួនទៀត ប៉ុន្តែតួលេខពិតប្រាកដនៃចំនួនរោងចក្រ សហគ្រាស មានកម្មករឆ្លងជំងឺកូវីដ១៩ អាចមានច្រើនរហូតដល់ជាងបីរយរោងចក្រ សហគ្រាស៕
ប្រភព៖ វិទ្យុអាស៊ីសេរី
